معرفی شیراز

شیراز پنجمین شهر پرجمعیت ایران است و مرکز استان فارس نیز شناخته می شود. طبق سرشماری سال ۲۰۱۶ ، جمعیت شیراز ۱،۸۶۹،۰۰۱ نفر بوده است. و همچنین در منطقه ساخته شده کنار آن “شهر جدید صدرا” (شهرک جدید صدرا) ۱،۵۶۵،۵۷۲ نفر ساکن بوده اند. شیراز در جنوب غربی ایران بر روی رودخانه فصلی (رودخانه خشک) واقع شده است. آب و هوایی معتدل دارد و بیش از هزار سال یک مرکز تجاری منطقه ای بوده است. شیراز یکی از قدیمی ترین شهرهای ایران باستان است.

اولین اشاره به شهر ، به نام تیرازیچ ، بر روی الواح سفالی ایلامی است که مربوط به ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد است. این شهر مدرن در سال ۶۹۳ توسط بنی امیه مرمت شد و به ترتیب در سلسله های صفاری و ابن بویه ایران در قرن های ۹ و ۱۰ تا ۱۱th برجسته شد. در قرن سیزدهم ، به دلیل تشویق حاکم خود و حضور بسیاری از دانشمندان و هنرمندان پارسی ، شیراز به مرکز اصلی هنرها و ادبیات تبدیل شد. این شهر در زمان سلسله زند از سال ۱۷۵۰ تا ۱۸۰۰ پایتخت ایران بود. دو شاعر مشهور ایران ، حافظ و سعدی از شیراز هستند که مقبره آنها در ضلع شمالی مرزهای فعلی شهر است.

شیراز به عنوان شهر شاعران ، ادبیات ، عرقیجات و گل ها شناخته می شود. همچنین بسیاری از ایرانیان این شیراز را شهر باغ ها می دانند. به دلیل باغات زیاد و درختان میوه ای که می توان در این شهر مشاهده کرد. به عنوان مثال باغ ارم. شیراز دارای جوامع عمده یهودی و مسیحی بوده است. صنایع دستی شیراز شامل کاشی های منبت کاری شده با طرح مثلثی است. قالی بافی ، در روستاها گیلم و جاجیم خوانده می شود. در صنایعی مانند تولید سیمان ، شکر ، کودها ، محصولات نساجی ، محصولات چوبی ، فلزات و فرش نیز شیراز غالب است. اولین نیروگاه خورشیدی ایران در شیراز تاسیس شد. اخیراً اولین توربین بادی این شهر در بالای کوه باباکوهی در نزدیکی شهر نصب شده است.